if I wanted silence I wouldn't be screaming

overweging

als ze struikelt over mijn dikke portemonnee is ze dan nog steeds voor me gevallen..?

ik zeg, dus ik ben

voor de verandering weer eens een postje over romantiek, maar daarna hou ik er ook overop... tenminste voor dit uurtje.

Een enkele keer, of iets meer, is mij wel eens ten oor gekomen dat mensen (vrouwen in het bijzonder) zichzelf beschuldigen van het 'romantisch zijn' en dat zij het andere geslacht (lees: mannen) betichten van het gebrek hieraan. Dit is in mijn ogen pure onzin, maar dit komt vooral door de kwestie van wat nou precies 'romantisch zijn' is. Veel vrouwen omschrijven romantisch als dat ze het leuk vinden als er kaarsjes worden aangedaan, samen een filmpje kijken, als er een heerlijke zelfgemaakte maaltijd op tafel verschijnt etc. Maar in mijn ogen ben je dan toch niet romantisch.. als er dingen VOOR je worden gedaan; dan weet je hoogstens de romantiek van de ander, en de moeite die hij voor je doet, op waarde te schatten.

Ik zal dit eventjes uitleggen met een ander voorbeeldje; als je jezelf als 'grappig' omschrijft, dan maak je toch zelf ook de grappen, en ben je niet degene die gewoon altijd dom staat mee te lachen. Hieraan gelijk is de redenering van 'romantisch zijn', dat ben je niet perse als je de ontvangende partij bent. Als je het kaartje op de bus doet in plaats van van de mat te pakken, dan ben je romantisch.

zomeravond

mag mn trui altijd naar je blijven ruiken



alsjeblieft?

just wanna...

wat is dat tegenwoordig toch met vrouwen. Er wordt vaak geklaagd over aandachttekort van de man voor de vrouw; dat hij teveel zijn eigen ding doet; 3x in de week moet trainen, 2x in de week naar zn maten moet en ook zijn dartavondje niet op wil geven. Maar toch wordt ik op een of andere manier altijd confronteerd met het tegenovergestelde feit.

Als ik verliefd ben dan wil ik gewoon bij diegene zijn. In mijn ogen is dit ook compleet logisch. Ik vind jou leuk, jij vind mij leuk, je geeft mij een goed gevoel en ik geniet van elk moment dat ik bij je ben. Ik wil dan gewoon zoveel mogelijk tijd met je doorbrengen. Het liefst stap ik meteen in het huwelijksbootje zodat ik elke ademhaling van je kan meemaken. Ik wil dit alles alleen maar omdat ik je leuk vind en omdat ik verliefd ben. Ik wil je niet voor mij alleen (maar toch weer wel), ik wil je niet ontvreemden van je vriendinnen, ik wil je niet laten stikken met mijn armen waarmee ik je knuffel, ik wil je tegen me aanhouden en nooit meer los laten. Los laten zodat je ook kan genieten van je vriendinnen, maar nu eventjes niet, want ik heb gewoon nog een secondje van je tijd nodig... en nog 1, en nog 1 en nog 1, 1 ,1 ,1 ,10000000000000000000000

Niet omdat ik je niet wil delen, maar gewoon omdat ik verliefd op je ben. daarvoor verdien je toch geen straf?

in search of...

ik weet wat ik wil. ik weet wat ik leuk vind. ik weet waar ik van hou. ik weet wie ik ben.

old school romantic fool

romantisch tot op het bot. in al mijn doen en laten. van het puntje van mijn haren tot aan het uiterste van mijn tenen. het is romantiek wat door mijn aderen stroom en waar mijn hart sneller van gaat stromen. Heerlijk om iemand te laten zwijmelen door een klein gebaar of wanneer je groots uitpakt en dat allemaal speciaal voor haar. Dat ze je aankijkt en ze nog een keer zucht en denkt 'jeetje, wat ben jij toch lief' en ik weet dat het een kleine moeite (of soms wat meer) is om te doen en je dan zo fantastisch te laten voelen. Want daar is het me allemaal om te doen; haar glimlach, haar verliefde blik en haar gevoel.

Tuurlijk is dit allemaal wel enigzins egoistisch, want als zij zich zo lekker voelt geeft dat mij ook een lekker en bevredigend gevoel omdat ik weet dat het door mij komt. Maar veel van dat gevoel komt ook gewoon als ze het laat zien dat ze het waardeert en dat ze het heerlijk vind om zo verwend te worden. Maar het is mij niet te doen om mijn eigen gevoel, maar haar gevoel; haar laten voelen dat ze zo fantastisch is en dat ik alles voor dr zou over hebben.

Ik zal altijd romantisch blijven, ik vind het heerlijk en dit zou altijd zo blijven. Voor mij geen 10 rozen; of 1 of 40. Tuurlijk gaat het ook om het gebaar, maar het verhaal achter het gebaar is wel net zo belangrijk

quote II

"people only notice the birds with the brightest colours"

quote

"de hoogte van het geluk compenseert voor de lengte hiervan"

topless

Het strandweer is eindelijk aangekomen in Nederland en daar wordt kostbaar gebruik van gemaakt door vele mensen. Masaal trekken we naar het strand om daar te genieten van het zonnetje, een biertje en de gezelligheid. En daar worden we dan geconfronteerd met een fenomeen wat natuurlijk al jaren meegaat en dat is topless zonnen van een grote verscheidenheid van dames/vrouwen. Grote borsten, kleine borsten, hangborsten, mooie borsten, lelijke borsten. Toch rest mij een enkele conclusie bij het aanzien van dit allles; bedek het allemaal gewoon met een schitterende, fleurige bikini. Ik wil niet suggereren dat er topless wordt gezond voor het gerief van de man, maar het strand is toch een plaats om te zien en om gezien te worden en het is gewoon mooier als de vrouw een bikini draagt. Gewoon omdat er dan nog wat te raden blijft en omdat de meeste borsten gewoon (veel) mooier zijn als ze bedekt zijn. En misschien omdat het toch ook gewoon nog een beetje ordinair is, en dat de bikinibandjes niet per se hoeft te leiden tot witte lijntjes op de huid. Topless mag wel, maar gewoon lekker onder de zonnebank.

eerste zoen

de eerste zoen. Meestal begint het met wat lichte conversatie, waar vervolgens spelenderwijs wordt duidelijk gemaakt 'ik vind je leuk.... zoenen?' Je probeert de signalen op te vangen waaruit blijkt dat zij ook iets heeft van 'jahoor, jij mag mij best zoenen'. Als dit vervolgens vast is gesteld, dan komen we vervolgens op het meest leuke van dit geflikflooi. Want praten is leuk, flirten is super, maar het gevoel dat je van elkaar weet 'wij gaan met elkaar zoenen' dat is heerlijk. Gewoon het heerlijk dansen om elkaar heen, het gebied tussen verlangen en toeslaan gecombineerd met een vleugje angst (want heb je het allemaal wel goed gelezen) dat maakt dit spel tot een fantastische ervaring.
En dan... na het onschuldige voorspel komt het voorspelbare einde. Je doet een stapje dichterbij... je voeten raken bijna de hare... neemt nog een blik in haar kijkers... ze lacht een beetje zenuwachtig en verlegen en draait haar hoofd weg... je leunt iets in... en ook zij komt je tegemoet... om de spanning weg te nemen en om een lach op dr fantastische koppie te krijgen geef je nog even een neusje... je neemt een laatste slokje lucht.. en dan... haar zachte lippen raken de jouwe... en je denkt evenjes 'joeppie de poeppie', maar dit is slechts van korte duur voordat je dan beseft...
ze kan echt niet zoenen, haar lippen en tong zijn motorisch gehandicapt. Misschien was er alleen over fantaseren wel beter geweest, want daarin was alles nog perfect geweest

jezelf leren kennen

ten aller tijden heb je een beeld van jezelf. Hoe je over jezelf denkt, hoe je verwacht te reageren in bepaalde situaties en tegenover bepaalde mensen. Maar dit is zelden een correct beeld. Je ziet jezelf misschien wel als een heel fatsoenlijk iemand die zich nooit zal misdragen, maar toch op een zaterdagavond misdraag je je zo dat je die persoon helemaal niet meer herkend. En zo (dit is mijn eigenlijke punt) is het ook in relaties. Iedereen heeft een beeld over zichzelf daarin, hoe je reageert als zij vreemd gaat, als jij vreemd gaat, als het uitgaat of dat als ze zegt dat ze Moulin Rouge eigenlijk helemaal niet leuk vind. Je denkt jezelf te kennen, maar op zulke momenten valt het altijd tegen (of juist mee), maar slechts zelden gedraag je je op zo'n manier waarop je je van te voren had ingesteld.

Maar misschien is dit ook maar beter, anders wordt alles namelijk zo voorspelbaar en is het leven eigenlijk een "paint-by-picture" waarin de lijnen al zijn getrokken en je daarbinnen alleen wat mag kliederen.

back again

zijn we weer