hoe moet je nou sommige aspecten van een relatie benaderen; het kan natuurlijk voorkomen dat je je aan sommige dingen bij de ander ergert (bijv. het ten allen tijden zingen terwijl je het niet kan; en dan vooral sochtends want dan zit er nog zo'n mooi rauw randje aan mn stem), maar hoe ga je daar mee om. zeg je daar wat van? zeg je er soms wat van? zeg je er niks van? alleen bij grote dingen? alleen bij kleine dingen?
Bij NASA (om maar iets te noemen) weten ze bijvoorbeeld dat op echt lange afstanden zelfs de kleinste onnauwkeurigheden een grote afwijking oplevert. moet je het dan zo benaderen? om elk klein dingetje gaan zeiken? lijkt mij ook niet echt de goede insteek. ik denk dat als er grote verschillen zijn dat je dat best mag melden aan de ander, maar voor de rest is het ook een beetje de ander accepteren zoals hij/zij is; als er al natuurlijk sprake is van een niet perfect iemand. in tegenstelling tot NASA weet je namelijk niet van te voren waar de relatie naar toe gaat; wel misschien in grote basislijnen, maar de route en de eindbestemming zijn onbekend
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten