nu begint het missen. de tijd gaat wat langzamer omdat je niet meer zoveel te doen hebt, en ook al had ik nog wel dingen te doen, toch dwaalden mn gedachten al snel af naar jou en jullie. wat je aan het doen was, wat je ging doen en hoe je eruit zag...
maar nu blijft het toch uitkijken naar een sms, een teken of een belletje. eindeloos en kansloos kijken op mn telefoon terwijl je foto op de achtergrond daar oplicht, dimt en uitgaat. en dit ritueel herhaalt zich enkele keren per uur.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten