politik

ik vind het altijd een kleine moeite om voor degene die je leuk vind wat te doen. ik vind het niet alleen een kleine moeite; ik moet zeggen dat ik het ook nog eens harstikke leuk vind om haar in de watjes te leggen. maar toch elke keer als ik iets leuks bedenks of me weer iets geks in me hoofd haal voelt het toch als een afweging die ik maak, zo van 'moet ik het wel doen of moet ik het niet doen'. maar waarom krijg je dat gevoel dat je een afweging moet maken? waarom ik het wel zou doen is erg duidelijk, maar waarom niet? dat heeft toch te maken met weer hele politieke redenen zoals dat je niet altijd even enthousiast wil overkomen, want dan kan je ook weer gigantisch op je bek gaan. de ander kan gaan denken dat het allemaal wel erg makkelijk gaat zonder dat hij/zij daar eigenlijk ook maar wat moeite voor hoeft te doen. er is de kans dat je te drukkend overkomt, alsof je het liefst vandaag nog in het huwelijksbootje was gestapt waardoor de ander denkt 'jeetje, dit gaat toch allemaal wat harder dan ik zelf had gewild'

maar dit vind ik allemaal (grotendeels) onzin, die ik (probeer) aan de kant te schuiven. politiek laat ik wel over aan m.p. balkenende ook al wil ik niet 1. gigantisch op mijn bek gaan 2. te makkelijk en 3. drukkend overkomen.