complimentjes

we zitten samen in een duf cafeetje en ik zit een beetje te staren en die mooie ogen van je. je vraagt je af waarom constant loopt te lachen en ik verzeker je nogmaals dat het niet komt omdat er wat tussen je tanden zit, op je neus of in je haar. ik moet gewoon telkens glimlachen omdat jij tegenover me zit. bij jou voel ik me happy, en dat vind ik wel een glimlachje waard. en dan kijk ik naar je en dan vind ik je mooi. nee dat ik niet geheel waar. dan kijk ik naar je, en dan vind ik je schitterend; eigenlijk elke keer weer. en ik wil het steeds tegen je zeggen, niet om je zelfvertrouwen naar een astronomisch hoog niveau te stuwen maar gewoon omdat ik het voel en ik dat graag met je wil delen.

ik vind dat als je wat voelt dat je dat moet kunnen zeggen, maar toch is er ook een kracht die mij soms tegenhoud om alles wat ik voel tegen je te zeggen, namelijk als ik telkens maar vertel dat ik je eigenlijk toch wel heel erg leuk vind dan verliest het toch ook een beetje zijn kracht, maar aan de andere kant... als je het toch meent dan moet je vrij zijn om het te zeggen dus dat doe ik dan ook maar voor de zoveelste keer...

je bent leuk.
sorry.
je ben heel erg leuk.