nog voordat ik mijn tripje boekte wist ik dat je zou gebeuren. je gaat weg en dan kom je onvermijdelijk iemand tegen waarvoor je thuis wilt blijven. ik wist nog niet wie je was en hoe leuk je was, maar de kans dat jij in mijn leven zou verschijnen achtte ik zeer waarschijnlijk. en nu is het zo ver... je bent in mijn leven, en je bent erg leuk en ik weet wie je bent en ik vind het ook echt het overwegen waard om voor jou te blijven, maar toch weet ik ook dat ik moet gaan omdat dit, zoals jij het ook zei, de kans van mijn leven is om zo'n trip te ondernemen en dingen mee te maken en te ontdekken. maar wil ik dit wel ondernemen als het gevolg daarvan is dat je niet meer in mijn leven bent. ik vind jou leuk. jij vind mij leuk. wij zijn leuk.
grotendeels heeft het ook te maken met onzekerheid. de toekomst is nog geheel onbekend. ik weet niet of we, als we het proberen, 2 weken, 2 maanden, 2 jaar of langer bij elkaar zijn. als ik ergens kon tekenen dat we, in het geval van het opgeven van het tripje, minimaal 2 jaar gelukkig bij elkaar zijn dan zou ik het zeker overwegen en misschien/waarschijnlijk ook wel doen. maar dit is helaas niet het geval; we hebben het over gevoelens en niets is zo veranderlijk als dit, maar je blijft zo harstikke leuk. ik wist dat je zou komen en je bent gekomen en ik sta nu voor de problemen en keuzes waarvan ik wist dat ze zouden komen. moet zeggen dat ik die ene keuze, waarover we ook nog eventjes gekscherend hebben gesproken, mij ook heel erg aansprak.... jij die meegaat naar oz. dit initiatief kwam vanuit jou en je had er zelf al over nagedacht.... it should be fun
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten